Fare bella figura
Vreselijk,
die vrouwen die niet weten wat ze aan moeten trekken als ze naar een salon
gaan. Die er een uur voor uit trekken om een beslissing te nemen. Alsof het
iemand iets kan schelen. As is zo’n vrouw. Ze gaat drie dagen uit logeren
en moet voor drie dansavonden kleding inpakken. Dus ligt haar bed vol met
jurkjes, broeken, topjes, vestjes en vraagt mij wat ze mee moet nemen, want
zelf komt ze er niet uit. Ik zie meteen wat ze mee moet nemen: dit, dat en
die rode daar, met die bloem. Klaar.
Maar As twijfelt. Ze pakt een groen jurkje, houdt het voor haar lichaam en
vraagt of dat niet leuker is. “Ja, dat is ook goed.” Echt? Nou ja,
ik vind het een weinig aantrekkelijk jurkje, maar dat zeg ik niet. Dat geeft
maar toestanden. Dus ik stel As gerust: ja, het groene jurkje is ook erg leuk.
Past mooi bij je donkere haar.
“Maar wat voor dansschoenen moet ik hier dan bij aan?” Ja, weet
ik veel. Ik wijs naar een paar zwarte schoenen en ik zie haar twijfelen. “Echt
As, groen met zwart combineert heel goed.” Ze geeft me het voordeel van
de twijfel en pakt de jurk en schoenen in. Op naar het volgende setje. “Verder
kom je er zelf wel uit hè", zeg ik tegen haar en wil weglopen. “Nee,
je moet nog even helpen met mijn haar, zal ik het opsteken of los met een
haarband?” Ze laat drie haarbanden zien. Tja, als ik zeg ‘los’,
dan wil ze vast weten welke haarband en of haar Carmenset dan ook mee op reis
moet. Zeg ik ‘opgestoken’, dan komt ze waarschijnlijk met allerhande
haarspeldjes en strikjes aan en of ik daar mijn licht even over wil laten
schijnen. “As, neem het allemaal maar mee, dan kan je op de avond zelf
kiezen.” Maar dat wil ze niet, ze wil niet met al haar spullen slepen.
Ik zeg dat ik eerst hoognodig naar het toilet moet en dat ik tijdens deze
klus vast een ingeving krijg over de juiste haardracht voor de komende drie
dagen. “Maar pin me d'r niet op vast, As.”
Ik weet ook wel eens niet wat
ik aan moet naar een salon, maar ik val een ander daarmee niet lastig. Als
ik het na een kwartier nog niet weet, blijf ik gewoon thuis. Probleem opgelost.
En dat overkomt me regelmatig. Dan bel ik As dat ik niet kom, omdat ik niet
weet wat ik aan moet. “Zeur niet Miep! Dan kom je gewoon in wat je al
aanhebt.” Ik twijfel over haar gulle advies, want eigenlijk is het bij
mij iedere dag pyjamadag.
