Miguel Angel
As
en ik spraken af in een café om onze toestand te bespreken. We hadden
het flink te pakken. Om het koppetje erbij te houden, bestelden we een dubbele
espresso.
“De show was geweldig As, echt. Wat een krachtige dansers en een boeiende
choreografieën! De muziek had mooie overgangen. Subliem. En Hij...”
“... Hij is zachter geworden, Miep, maar nog steeds erg mannelijk. En
trots, op zichzelf, zijn danspartners, zijn groep, zijn orkest, zijn cultuur
en zijn land. En dan die lach... daar heb ik geen woorden voor. Daar gaat
mijn hart sneller van kloppen en tegelijkertijd doet het pijn.”
“Ja As.”
“Zijn lijf, de jaren en zijn manier van leven zijn zichtbaar. Maar dat
vind ik juist het gouden randje aan zijn verschijning. Miepie, wat een genot
om te zien! Hij danst teder en sensueel. Oooh, Miep dat is toch om in weg
te dromen. Dan zie je hem allerlei Pepito-pasjes doen. Maar ja, wie weet nog
wie Pepito is?”
“Ja As.”
“Want het gaat mij in de tango om het gevoel Miep. Een gevoel om even
samen te smelten tot een... ja, samen te genieten van de muziek en elkaar...
elkaar zonder woorden te aan te voelen en ik wil wel met hem voelen hoor Miep,
in een omhelzing! En dat gevoel straalt van hem af, zelfs op het podium. En
ook na de show in de salon waar het hele gezelschap op kwam dagen. Het werd
een feestje Miep... waar in His sake, zijn feestjes in Nederland? Spontane
feestjes met uitgelaten plezier, dans en zang.”
“Ja As.”
“Pomodorie nog an toe, ik had zo mijn tasje hier aan de wilgen willen
hangen om per ommegaande met hem mee te gaan, al was het maar als overjarige
groupie. En weet je Miep, toen ik vele jaren geleden in Buenos Aires was,
vroeg Hij mij ten dans. Ik was natuurlijk helemaal overdonderd en kon jammer
genoeg niet echt genieten... mijn benen leken wel plasjes water... maar ik
mijmer en geniet wel door op de sensuele herinneringen. En als ik hem dan
hier weer zie lopen en dansen, zijn schoenen afvegend aan zijn broekspijpen...
zijn pasjes doen op de zijkant van zijn voeten, zijn Rock & Roll Miep. Oooh...
hier kan ik wel weer een tijd op teren hoor.”
“Ja As.”
“En als Hij onderhoopt eindigt als eenzame milonguero aan de rand van
de dansvloer, dan hoop ik dat ik daar zit, om hem als laatste op te vangen
een tedere blik te geven en hem in mijn armen te laten gaan.”
“As, ...”
“Ik weet het Miepie.”
“... een man die kan dansen, lachen, proosten, feesten, flirten, minnen...”
“...die moet wel door God gezonden zijn.”
