Zinloos
Soms
heb ik geen zin om te gaan dansen. En ook geen zin om mij netjes aan te kleden,
geen zin om de deur uit te gaan, geen zin om tangomensen te zien, geen zin
om naar tangomuziek te luisteren, geen zin om een hart te veroveren. Maar
Astrid vindt dat ik op zulke momenten maar zin moet maken, want als iedere
tangoliefhebber aan dit gevoel zou toegeven, dan zou er in de salon niemand
zijn om mee te dansen. En dan weet Astrid mij altijd weer over te halen een
bloemetjesjurk aan te trekken en in de trein te stappen om een buitengaatse
salon te bezoeken.
Laatst zat ik na enig hangen en
wurgen opnieuw in de trein die mij naar een salon moest brengen. Maar ik voelde
een intens chagrijn opkomen dat me aan het denken zette. Heb ik echt geen
andere hobby’s waar ik mijn tijd mee kan verdoen? En heb ik geen vrinden
waar ik gezellig mee naar theater kan? Of zal ik een zestal minnaars nemen
dat al mijn aandacht opslokt en mij nietsontziend afpeigert?
Zo mijmer ik over het een en ander en besluit ik Astrid middels een sms op
de hoogte te brengen van mijn filosofische overpeinzingen:
“As ik bën zô
çhagrynig ik hêb helemäl gen ziñ in saloñ
hèb gen zïn in lûçhtzôeñen héb
gén zin in dansè heb gén zín om náàr
een bloed [SMS2] elooß optreden te kîjkeñ hub gèén
zïn om ærdig te doen tegû onærdige meñsen höb
gèén xyzin mõe en onvoldâän wër nar huùs
te gán tôt zo x.”
Astrid sms’t mij vol begrip terug: “Ik ga je eerst slaan. X”
Dan weet ik dat het toch nog een gezellige avond wordt.
Maar laatst had ik echt serieus
totaal geen zin om naar de salon te gaan. Ik wou eigenlijk in bed blijven
liggen, ik wou een doos vlammetjes opeten, ik wou een fles beerenburg soldaat
maken, ik wou dat ik een prinsesje was, ik wou dat ik op het strand van Copacabana
zat.
Toen As mij belde en mijn wenslijstje aanhoorde, zei zij:
“Je komt uit bed, je kleedt je aan, ik zie je om 18.00 uur in de salon.
Anders...”
“Anders wat?”
“Anders stamp ik je in elkaar...”
En oh, toen zag ik het weer helemaal zitten om de bloemetjes buiten te zetten!
Want ik moet bekennen, zonder de goede zorg van As zou mijn melodrama nog
in een tranentrekkende tango eindigen ook.
